۲۸اردیبهشت برابر با ۱۸می

سال ۱۳۷۹در چنین روزی قدیر یزدانی کوهنورد بر جسته ی ایرانی همراه با دوست کانا دایی خود به نام لوئیس نردستروم شهر ونکوور کانا دا را به قصد صعود به قله مونت لوگان ۶۰۵۰متر بلندترین کوه کانادا تر ک گفتند این قله از نظر دشواری صعود هم ردیف کوههای سر سخت هیمالیاست قدیر نوشته است تصمیم داشتم به شیوه البی صعود کنیم فقط یک چادر برداشتیم کوله قدیر ۳۵کیلو و سورتمه اش ۴۰کیلو وزن داشت در دره ای وسیع حرکت کردیم ونیازی به این همه طناب نیست طنابهای استاتیک را جا گذاشتیم به خط واالراس رسیدیم جای چادر درست کردیم لوییس به درون چادر رفت من هم مشغول کندن غار برفی برای لوازم اضافی و توالت شدم چادر کاملا زیر برف مدفون شده بود لوییس نمیتوانست صعود کند واز بار سنگین شکایت میکرد نزد او فرود امدم گفتم من برای بار  گذاری میروم وچادر بالاتر میزنم تو استراحت کن وقتی بر گشتم با کوله سبکتر حرکت کن بعضی قسمتها تا ۷۰درجه شیب داشت عبور از دیوارهای یخی وردکردن شکافها بیش از انکه به صعود فکر کنم به برگشت می اندیشیدم.بس از رد کردن از دیواره یخی ۹۰درجه به روی یال چاقویی رسیدم واقعا هم مثل چاقو تیز بود صعود به شکل اسب سواری انجام میگیرد در حال حرکت کمی توت خشک خورد صورتم یخ زده بود بینی ام قندیل بسته بود.بعدازظهر با بر قله ی شرقی گذاشتم لحظاتی به یاد خانواده ودوستان در ایران افتادم اشک بر گونه هایم یخ بست اماده بایین رفتن شدم تا اینخا ۸ساعته امده بودم .به درون چادر رفتم با صدای هلی کوبتر از خواب بیدارشدم وسراسیمه به بیرون چادر رفتم بروازکرد یک گودال بود به سوی ان رفتم با کندن برف یک کیسه برزنتی بیدا کردم داخل ان بییسم بود رووی یک برگ نوشته بود ساعت ۸صبح و۷بعدازظهر رادیو را روشن بگذارید وقتی روشن کردم خلبان تماس گرفت وگفت فردا اکه هوا خوب باشه ساعت ۳۰/۳میام امد و به سوی دریاچه برواز کردم ......دمشون گرم که اینقدر برای کوهنورد و یک انسان ارزش قائل هستند.