مقدمه
در برنامه های کوهنوردی بعضی مواقع شرایطی پیش می آید که ممکن است ناگزیر باشید مدت زمانی در شب پیمایش داشته باشید ولی همیشه سعی کنید طوری برنامه ریزی نمائید که صعود و اجرای برنامه شما در طول روز به پایان برسد و قبل از تاریکی هوا به نقطه استقرار کمپ یا انتهای برنامه رسیده باشید، چرا که پیمایش در شب می تواند خطرات بسیاری را برای شما و گروه همراهتان به وجود آورد. ولی اگر در شرایطی قرار گرفتید که تصمیم پیمایش مسیری در شب داشتید موارد زیر را اجرا کنید تا از ایمنی بیشتری برخوردار باشید.
1_پیمایش در شب تجربه و توان خاصی را می طلبد که باید از آن برخوردار باشید . تجربه و توانایی های گروهتان را بسنجید آیا توان پیمایش و تجربه کافی برای این کار را دارند یا خیر.اگر کوچکترین شکی در این کار دارید از انجام آن خودداری نمایید.
2_بررسی امکانات گروه برای پیمایش در شب (پوشاک مناسب ، آب ، غذا ، امکانات کمپ اضطراری ، چراغ قوه و باطری اضافه ، نقشه ، قطب نما و … )
3_سازماندهی کردن گروه . هر شخصی باید در گروه مسئولیتی داشته باشد و نسبت به آن توجیح باشد . برای هر چهار نفر یک سرپرست انتخاب کنید (این به این معنی نیست که از گروه جدا شوند) . در نهایت تمامی اعضای گروه باید در یک ستون منظم حرکت کنند.
4_فاصله افراد از یکدیگر یک و نیم تا دو متر باشد و سعی شود در هیچ شرایطی اعضا از گروه جدا نشوند .
5_عدم استفاده از لباسهای تیره رنگ در شب
6_مراقب تغییرات وضع هوا باشید
7_مراقب وضعیت روحی و فیزیکی افراد و وزن کوله های آنها باشید.
8_مراقب صحیح بودن جهت پیمایش باشید.
9-نفر اول گروه با نفر آخر گروه با علائم قراردادی با همدیگر در ارتباط باشند، این کار را با سوت می توان انجام داد. به عنوان مثال : نفر اول یک سوت می زند و نفر آخر با یک سوت جواب او را می دهد و می تواند معنایش این باشد: “به صعود ادامه دهید وضعیت عادی است”. نفر آخر دو سوت می زند معنایش این است: “کمی آهسته تر حرکت کنید، سرعت حرکت زیاد است”. و سه سوت توسط نفر آخر بدین معناست که : “در گروه مشکلی وجود دارد، در اولین جای مناسب توقف کنید”. بدین ترتیب نفر اول و نفر آخر با هم ارتباط دارند (این یک روش پیشنهادی است، می توانید از روشهای دیگر مثل نور دادن با چراغ قوه استفاده کنید). هدف این است که ارتباط بین نفر اول و آخر وجود داشته باشد.
10_بررسی چراغ قوه ها ی خود و تعویض باطری های کهنه و نصب آن بر روی پیشانی . سعی کنید در زمان نیاز از آن استفاده کنید.
11_اگر چراغ قوه شما روشن است سعی کنید نور آن را در چشم دیگران قرار ندهید زیرا دید آنها را کم می کند و مدت زیادی طول می کشد تا چشم آنها به محیط کم نور عادت کند.
12_عدم استفاده از تمامی چراغ قوه های گروه در یک زمان زیرا ممکن است به نور احتیاج پیدا کنید و دیگر باطری ها انرژی کافی نداشته باشند. (در صورت مهتابی بودن هوا می توان از نور ماه استفاده بیشتری نمود.)
13_در شب دید کم است و راه کوهستان همیشه ناهموار، کاملا مراقب جلوی پای خود، شاخه درختان و شیب منطقه باشید. کوچکترین غفلتی در این کار ایمنی شما را به خطر می اندازد.
14_شب هنگام هوای کوهستان بسیار سردتر از روز است و باد در شب با سرعت بیشتری می وزد، در زمان استراحت کاملا خود را بپوشانید.
15_در دسترس قرار دادن طناب های انفرادی خود
16_خودداری از صعود و فرود سنگ ها و عبور از مسیرهای صخره ای
17_از باتون استفاده کنید زیرا با این وسیله ضمن ایجاد تعادل در حرکت می توانید تا حدی پستی و بلندیهای جلوی مسیر را شناسایی کنید.
18_در پوشش مخصوص قرار دادن هر گونه وسیله ای که در بیرون کوله قرار دارد، مخصوصا کلنگ و و ابزار های دیگر که دارای لبه های تیز هستند زیرا ممکن است به نفرات پشت سر آسیب برساند.
19_ در شب احتمال حمله حیوانات وجود دارد، از همدیگر جدا نشوید.
20_پرهیز از صعود شبانه در دهلیزها _شکاف ها_دره ها و پرتگاه ها و معابر صخره ای و سنگی و حاشیه رودخانه ها . حرکت از روی یال ها کمی پایین تر به جهت در امان ماندن از باد صورت گیرد و در فصل زمستان باید از صعود شبانه جدا بپرهیزید.
21_در هر 30 دقیقه به گروه شمارش دهید.
طریقه شمارش به شرح زیر است:
سرپرست به نفر اول اعلام می کند شمارش دهید، نفر اول به طوریکه فقط نفر دوم صدای او را بشنود، اعلام می کند “یک” ، نفر دوم به طوریکه فقط نفر پشت سر او صدای او را بشنود اعلام می کند “دو” و الی آخر تا شمارش به نفر آخر برسد و نفر آخر اعلام می کند به عنوان مثال “12تمام” . اکنون باید شمارش به کلیه افراد گروه و نفر جلودار اعلام شود که بدین ترتیب است:
نفر آخر دست روی شانه نفر جلوتر خود قرار داده اعلام می کند “12″ ، نفر جلو به نفر جلوتر خود اعلام می کند “12″ ، تا این شمارش به نفر اول برسد. به این گونه کلیه افراد گروه و نفر اول متوجه می شوند که گروه 12 نفر می باشد.
22_نشانه گذاری:
در پیمایش ها بهتر است مسیر را نشانه گذاری نمایید. این حرکت جهت حرکت گروه را برای دیگران مشخص و می تواند در برگشت مسیر کمک فراوانی به گروه نماید.
از نشانه گذاری در معابر کوهستانی در برف ،جنگل ،کویر و …می توان استفاده کرد.
برای نشانه گذاری از سنگ چین کردن، ایجاد فلش با قطعات سنگ به طوریکه نوک فلش جهت حرکت را نشان دهد، پرچم گذاری، نصب قطعات پارچه ای رنگی (نارنجی فسفری، قرمز فسفری، زرد فسفری)و دیگر امکانات استفاده شود.
در زمان پرچم گذاری و نصب قطعات پارچه ای بهتر است روی آن را شماره گذاری نمایید و به ترتیب شماره از آنها استفاده کنید و آنها را در جای خود محکم کنید.
جهت ایجاد نشانه ها از بلندیها و نقاط تیز استفاده کنید تا از زوایای مختلف قابل دید باشد. برای نشانه گذاری در شب از وسایل و پارچه های شب رنگ که با نور چراغ قوه به خوبی دیده می شوند استفاده کنید.
در نشانه گذاری ها سعی کنیم به محیط طبیعی منطقه صدمه وارد نشود و در برگشت آنها را جمع آوری کنید.
23_چنانچه در زمان پیمایش به جاده ای رسیدیم و قصد پیمایش در کنار جاده و یا عبور از عرض جاده را داشته باشیم به شکل زیر عمل می کنیم:
سعی می کنیم از سمتی از جاده حرکت کنیم که عبور وسایل نقلیه را از روبرو ببینیم، بدین ترتیب بهتر است از سمت چپ جاده حرکت کنیم. در زمان پیمایش در جاده بهتر است نفر آخر و نفر جلو گروه از چراغ های پیشانی که دارای سیگنا ل های اعلام خبر است استفاده کنند (هدلامپ های چشمک زن).
در زمان عبور از عرض جاده ابتدا گروه در کنار همدیگر قرار بگیرند، نفر اول و نفر آخر بعد از اینکه مطمئن شدند وسیله نقلیه ای در جاده رفت و آمد نمی کند با دادن علامت یا سوت اعلام کنند تا کل اعضا در یک زمان سریع از عرض جاده عبور کنند.
24_تا آنجا که امکان دارد از پیمایش در شب خودداری کنید مگر اینکه واقعا ناگزیر به این کار باشید، در این صورت ایمنی را به طور کامل رعایت کنید.
25_عدم استفاده از کلاه لبه دار در شب
